Eva, de dochter van Peter en Astrid,  lijdt aan angststoornissen en paniekaanvallen. Ze is bang voor de medemensen, voor het leven en voor haar toekomst. Ze moet pillen slikken om haar angsten af te vlakken, maar dat weigert ze. Haar vader Peter had ooit een goede kantoorbaan, maar hij is ontslagen. Joggend en solliciterend probeert hij hoop te houden op de toekomst. Haar moeder Astrid heeft een paar baantjes om zichzelf en haar gezin in stand te houden. Astrid en Peter dragen beiden plastic maskers om zich zo te kunnen conformeren aan de samenleving.

Na een ruzie vlucht Eva het huis uit en brengt de nacht door onder een hoop plastic afval aan de rivier. Die nacht ziet ze hoe een gestalte met een fuik plastic vist uit de rivier. De gestalte spreekt tot het plastic, prijst het plastic omdat dat het leven en de gevoelens overwonnen heeft. De gestalte denkt dat het maar het beste is zelf ook van plastic te worden, maar dat lukt haar niet, omdat er nog steeds bloed door haar aders vloeit. Die nacht ziet Eva ook haar vader en moeder, die – dik opgevuld met plastic – met elkaar in een amechtig gevecht gewikkeld zijn.

Die ochtend vindt de oude poppenspeelster Manuka Eva onder een hoop plastic. Manuka speelt met haar poppen speciaal voor Eva nog een keer het spel Stromen van Liefde. Ze ervaart dat Eva haar opvolgster kan worden, omdat Eva het verhaal doorvoelt. Manuka schenkt haar poppen aan Eva en  neemt afscheid van hen en van het leven.

De dodelijk ongeruste Peter en Astrid vinden die ochtend Eva. Nog één keer komt Eva naar huis om haar ouders te confronteren met zichzelf en om afscheid van hen te nemen. Dan trekt ze met de poppen de wijde wereld in.

Eva beseft dat het verhaal van de poppen haar eigen en ons verhaal is. Ze overwint haar angsten en samen met de poppen draagt ze de boodschap uit. Ze ervaart dat niet de stromen van haat, gif  en onverschilligheid zin kunnen geven aan het bestaan, maar stromen van liefde. Kwetsbaar maakt ze haar eigen keuzes.

Peter is er achter gekomen dat hij in feite al jarenlang belazerd is door zijn bazen en de politiek, die uitsluitend leegte te bieden hebben. Hij heeft zijn hoop gevestigd op Eva. Astrid houdt zich krampachtig vast aan haar baantjes en haar vermeende zekerheden. Eva komt onderweg mensen tegen. Zij speelt samen met de kinderen in de zaal het spel Stromen van Liefde. Hoe gaat dit verder? Dat bepalen we zelf!